Το λιμάνι που υποδέχεται συνήθως τα πλοία ή τα ιπτάμενα δελφίνια που καταφθάνουν από τη Σκιάθο, τον Βόλο ή τον Αγ. Κωνσταντίνο, για να συνεχίσουν μετά το ταξίδι τους προς το λιμάνι της Σκοπέλου.
Εδώ βρισκόταν άλλοτε η Σελινούς, η μία από τις τρεις αρχαίες πόλεις του νησιού, η οποία ιδρύθηκε πιθανόν από τους Χαλκιδείς, κατά τον 8ο αι. π.Χ. Από την αρχαία πόλη έχει διασωθεί τμήμα τειχών της κλασικής εποχής (5ος - 4ος αι. π.Χ.), καθώς και τμήματα κτιρίου της ίδιας εποχής, ενώ στα θεμέλια των σπιτιών ανακαλύπτονται κατά καιρούς επιτύμβια ανάγλυφα, μαρμάρινα ειδώλια, ελληνιστικές και ρωμαϊκές επιγραφές, τάφοι. Το επιφανέστερο εύρημα από την αρχαία Σελινούντα είναι ένα μαρμάρινο άγαλμα της θεάς Αθηνάς, αντίγραφο του περίφημου χρυσελεφάντινου αγάλματος του Φειδία, το οποίο ήρθε στο φως το 1865 και φιλοξενείται πλέον στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας.
Στα νοτιοανατολικά του οικισμού διατηρούνται επίσης ερείπια από ΡωμαϊκάΛουτρά, στα οποία μάλιστα οφείλει το όνομά του το σημερινό Λουτράκι.
Κοντά στην παραλία, στέκει ο ναός του Αγίου Νικολάου, προστάτη των ναυτικών, οοποίος έχει θεμελιωθεί επάνω σε βυζαντινό ναό του 7ου αιώνα.
