Το επιφανέστερο πανηγύρι της Σκοπέλου, καθώς τιμά τη μνήμη του προστάτη τηςαγίου Ρηγίνου. Ανήμερα, μετά τη λειτουργία προσφέρονται λουκούμια.

Τα δρώμενα της Αποκριάς, με ρίζες στην αρχαιότητα και στη λατρεία του Διονύσου, θεού του κρασιού, είναι διαδεδομένα και αγαπητά σε ολόκληρη την Ελλάδα. Στην Σκόπελο, νησί στενά συνδεδεμένο με τον Διόνυσο, το κρασί, την καλλιέργεια του αμπελιού, έχουν ιδιαίτερη ποικιλία και ένταση.

Η Τράτα

Ένα «θαλασσινό» αποκριάτικο δρώμενο, με έντονο το διονυσιακό στοιχείο και πηγήέμπνευσης την παράδοση των Σκοπελιτών στη ναυτική και ναυπηγική τέχνη.Συμβολίζει την άφιξη των ξενιτεμένων ναυπηγών και ναυτικών, οι οποίοι επέστρεφαν στο νησί για να γιορτάσουν με τις οικογένειές τους τις Απόκριες.

Η Τράτα είναι ένα υποτυπώδες παραποιημένο ομοίωμα σκάφους, το οποίο κατασκευάζεται απο καλάμια και ξύλα. Οι καρναβαλιστές, το πλήρωμα της Τράτας,φορούν ρούχα παλιά και κωμικά και αναπαριστούν ναυτικούς, μηχανικούς,μάγειρες, ναυπηγούς και ιερωμένους. Η πιο σημαντική μορφή της Τράτας είναι η «καπετάνισσα», δηλαδή ένας άντρας ντυμένος γυναίκα.

Οι συμμετέχοντες σηκώνουν στα χέρια την Τράτα, που οι ίδιοι έχουν κατασκευάσει,και περιφέρονται σε όλες τις γειτονιές και τα σοκάκια του νησιού κάνοντας στάσεις για να τραγουδήσουν άσεμνα αποκριάτικα τραγούδια και να κεραστούν με αποκριάτικα εδέσματα και κρασί απο τις νοικοκυρές. Σε κάθε στάση το «πλήρωμα» παίρνει παρουσίες και κάνει αστείες πράξεις, διασκεδάζοντας τους παρευρισκόμενους. Η Τράτα καταλήγει στο λιμάνι της Σκοπέλου όπου σκάφος και πλήρωμα, τρικλίζοντας απο το μεθύσι, βουτούν στα ρηχά νερά του.

Το δρώμενο πραγματοποιείται την προτελευταία Κυριακή της Αποκριάς. Τη διοργάνωση έχει αναλάβει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Σκοπέλου.

Οι «κουδουνάδες»

Το αρχαιότερο αποκριάτικο έθιμο του νησιού, καθώς όπως φαίνεται ανάγεται στην εποχή των εορτασμών των αρχαίων Διονυσίων. Το έθιμο υιοθέτησαν οι κτηνοτρόφοι της Σκοπέλου (τσοπάνηδες), οι οποίοι διέθεταν το κατάλληλο υλικό για τη μεταμφίεση.

Οι κουδουνάδες άλλοτε ντύνονταν με «πετσόβρακα», δηλαδή το δέρμα του τράγου ή της γίδας, το οποίο όμως έφερε επάνω του και το τρίχωμα του ζώου. Είχαν τα πρόσωπά τους μουτζουρωμένα ή καλυμμένα με άγριες προσωπίδες για να μην αναγνωρίζονται και να προκαλούν φόβο, φορούσαν προβιά τράγου και γουρουνοτσάρουχα ή ποδεσιές (τσαρούχια κτηνοτρόφων με λουριά) και κρατούσαν μια μακριά τσοπάνικη ράβδο (στραβολέκα) που την ανέμιζαν στον αέρα και φοβέριζαν όποιον βρισκόταν στο διάβα τους.

Στην προβιά ήταν κρεμασμένα, σαν ζώνη, κουδούνια ζώων, τα οποία δημιουργούσαν δαιμονικό θόρυβο, καθώς έτρεχαν και χοροπηδούσαν. Όποια γυναίκα ή παιδί συναντούσε κουδουνά, έτρεχε να φύγει ή να κρυφτεί από φόβομήπως δεχτεί επίθεση. Οι κουδουνάδες έβγαιναν στην Χώρα, ταράζοντας τηνησυχία της νύχτας με τον τρομερό ήχο των κουδουνιών.

Το δρώμενο, που αναβίωσε στο νησί το 2019, πραγματοποιείται μεταξύ προτελευταίας Κυριακής και πριν την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς.

Οι Καλές

Την Κυριακή της Απόκρεω οι Σκοπελίτες αποχαιρετούν την Αποκριά με πολυπληθή παρέλαση καρναβαλιστών, που φορούν τα «καλά» τους ρούχα, όπως φουστανέλες,βράκες, στολές ναύτη, «μόρκα» (παραδοσιακή φορεσιά Σκοπέλου), φουστάνες,οποιαδήποτε παραδοσιακή ενδυμασία διαθέτουν, αλλά και ρούχα παλιάς εποχής τα λεγόμενα «ευρωπαϊκά».

Συνήθως αναπαριστούν τον «Βλάχικο Γάμο», γαμήλια πομπή με σκωπτικό ύφος,αφού τη νύφη παριστάνει ένας άνδρας και τον γαμπρό μια γυναίκα. Με συνοδεία τοπικών οργάνων, περνούν από όλες τις γειτονιές της Χώρας και σταματούν σε κάθε πλατεία για να τραγουδήσουν παραδοσιακά σκοπελίτικα τραγούδια (ανάμεσά τους το «Άντε να πάμε βλάχα, στον πέρα καφενέ, να σε τρατάρω βλάχα σουμάδα και αργιλέ...», το οποίο τραγουδιέται μόνο τις  Απόκριες, κατά τη διάρκεια της πομπής),να χορέψουν και να κεραστούν από τις οικοδέσποινες της κάθε γειτονιάς.

Στο δρώμενο συμμετέχουν οι πάντες, ανεξαρτήτου ηλικίας και φύλου. Η διασκεδαστική και χαρούμενη γιορτή φέρνει κοντά όλους τους κατοίκους του νησιού και, φυσικά, τους επισκέπτες.