Η διάσημη Γλώσσα, δεύτερη σε πληθυσμό μετά τη Χώρα, είναι σκαρφαλωμένη σε μια πλαγιά, πάνω από το λιμάνι του Λουτρακίου, στη βορειοδυτική πλευρά του νησιού.
Ο εμβληματικός Σκιαθίτης λογοτέχνης Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, γοητευμένος από τον γραφικό οικισμό με τη θαυμάσια θέα, αναφέρεται σ’ αυτόν στο διήγημά του «Η Νοσταλγός», δίνοντάς του το όνομα Ψηλό Χωριό.
Η προέλευση της ονομασίας Γλώσσα είναι σκοτεινή. Άλλοι την αποδίδουν στη γλωσσοειδή μορφή του ακρωτηρίου, άλλοι σε παραλλαγή της λέξης Κνώσσα, του ονόματος της πόλης που ίδρυσαν οι Μινωίτες άποικοι του νησιού. Η νεότερη σατιρική εκδοχή λέει πως προέρχεται από το γεγονός ότι σου «βγαίνει η γλώσσα» για να ανέβεις τα σκαλοπάτια του αμφιθεατρικά χτισμένου οικισμού!
Η Γλώσσα, όπως και ολόκληρο το νησί, έχει μακραίωνη ιστορία, που άφησε πίσω της, στην ευρύτερη περιοχή, ενδιαφέροντα υλικά ίχνη: αρχαίες οχυρωμένες αγροικίες, ρωμαϊκά λουτρά στο Λουτράκι, κατάλοιπα μιας παλαιοχριστιανικής βασιλικής (τύπος εκκλησίας) στη Μονή του Αγίου Ταξιάρχη.
Τα σημερινά σπίτια του οικισμού, διώροφα, με χαρακτηριστικές κεραμοσκεπές και ξύλινα μπαλκόνια, ανήκουν στον παραδοσιακό μακεδονίτικο ρυθμό. Παραδοσιακή παραμένει εδώ και η ζωή, αφού οι κάτοικοι διατηρούν με προσήλωση τα έθιμα και το γλωσσικό τους ιδίωμα, ενώ στα στενά του χωριού μπορεί ακόμα να συναντήσει κανείς γυναίκες με τοπικές φορεσιές, τις «φουστάνες».
