Ξένια Μαρλίτση.

Η διαμονή της στη Σκόπελο και η έλλειψη οργανωμένης εικαστικής παιδείας στο νησί λειτούργησαν ως αφορμή για μια προσωπική και αυθόρμητη αναζήτηση στη ζωγραφική. Η πρώτη της επαφή με την τέχνη προήλθε από την επαφή της με  καλλιτέχνες της Σκοπέλου καθώς και ο Brana Sumana, που τη μύησε στον κόσμο της ευρωπαϊκής ζωγραφικής. Τα τοπία της Σκοπέλου, όπως η Παναγίτσα του Πύργου, αποτέλεσαν την πρώτη της εικαστική ύλη, πριν στραφεί σταδιακά σε φαντασιακές συνθέσεις.

Το 2004 ξεκίνησε τις σπουδές της στην Αθήνα, σε εργαστήριο ζωγραφικής, και ένα χρόνο αργότερα έγινε δεκτή στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών. Η έκθεση «Ο Σκόπελος της Μνήμης», που παρουσιάστηκε το 2012 στην Αθήνα και το 2015 στο νησί, ήταν έργο πτυχιακής έρευνας και βασίστηκε σε προσωπικά βιώματα και μνήμες. Τα τελευταία χρόνια έχει στραφεί συστηματικά στη μελέτη και αντιγραφή κλασικών έργων ζωγραφικής, δίνοντας έμφαση στη δομή και την τεχνική.

Παράλληλα με τη ζωγραφική, ολοκλήρωσε μεταπτυχιακές σπουδές στη Θεωρία και Ιστορία της Τέχνης, και σήμερα προσπαθεί να συνδυάσει την καλλιτεχνική και θεωρητική της ταυτότητα με τη βασική της επαγγελματική ενασχόληση στην εκπαίδευση. Με το έργο της επιδιώκει να μεταδώσει ένα φωτεινό συναίσθημα, προσφέροντας στον θεατή μια σύντομη, αλλά ουσιαστική εμπειρία εσωτερικής μετατόπισης.

Κείμενο : Σπυριδούλα Μπετσάνη