Λίγο πιο πάνω απο την παραλία και πίσω απο το Μουσείο "Αρχοντικό Βακράτσα", βρίσκεται η γραφική εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ Συναδών, ένας αρχιτεκτονικός και ιστορικός θησαυρός, ένας σύνθετος σταυροειδής εγγεγραμμένος ναός με τρούλο, που φέρει τα σημάδια αιώνων πνευματικής και πολιτιστικής ζωής.
Ο ναός αυτός, εντυπωσιάζει τόσο με τη μορφολογική του πληρότητα όσο και με τον πλούτο των ενσωματωμένων στοιχείων του, αποτελεί ένα ζωντανό δείγμα της μεταβυζαντινής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής.
Το εσωτερικό του ναού κοσμείται από ένα εξαίσιο ξυλόγλυπτο τέμπλο του 17ου αιώνα, δείγμα υψηλής τέχνης και θρησκευτικής ευλάβειας της εποχής. Το τέμπλο, με περίτεχνα σκαλίσματα και εκφραστικές μορφές, διαχωρίζει τον κυρίως ναό από το ιερό βήμα, δημιουργώντας μια αίσθηση ιεροπρέπειας και μυστηρίου. Γύρω του, παλιές φορητές εικόνες προσφέρουν μια μοναδική ματιά στην εικονογραφία και την αισθητική άλλων εποχών. Οι εικόνες αυτές, φθαρμένες από τον χρόνο αλλά διαποτισμένες με πνευματική αξία, αποτυπώνουν την αδιάλειπτη συνέχεια της ορθόδοξης παράδοσης.
Ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον στοιχείο του ναού είναι η παρουσία πέντε εντοιχισμένων ρωμαϊκών σαρκοφάγων στους εξωτερικούς ή και εσωτερικούς τοίχους. Οι σαρκοφάγοι αυτές, πιθανότατα επαναχρησιμοποιήθηκαν ως δομικά ή διακοσμητικά στοιχεία, μαρτυρώντας τη μακραίωνη ιστορία του τόπου και τη διαδοχή πολιτισμών που πέρασαν από εκεί. Πρόκειται για χαρακτηριστικό παράδειγμα της συμβίωσης παλαιότερων στοιχείων μέσα σε μεταγενέστερα κτίσματα, φαινόμενο ιδιαίτερα συχνό στην ελληνική αρχιτεκτονική.
Ακόμη πιο παλιά είναι η εντοιχισμένη επιγραφή του 2ου αιώνα π.Χ., η οποία προσφέρει πολύτιμες πληροφορίες για την ιστορία της περιοχής κατά την ελληνιστική περίοδο. Η παρουσία της σε έναν χριστιανικό ναό αποτελεί ένδειξη όχι μόνο της ιστορικής συνέχειας αλλά και του σεβασμού προς το παρελθόν, το οποίο εντάσσεται αρμονικά στο παρόν.
Κείμενο και Φωτογραφίες: Σπυριδούλα Μπετσάνη
