Ένα εξαιρετικά ενδιαφέρον μνημείο, με μακραίωνη ιστορία, σε απόσταση αναπνοής από τη Χώρα της Σκοπέλου. Στο εσωτερικό του εντυπωσιακού λιθόκτιστου περιβόλου στέκει σήμερα μια μικρή εκκλησία αφιερωμένη στην Παναγία, χτισμένη πιθανώς στο δεύτερο μισό του 16ου ή στις αρχές του 17ου αιώνα. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας και μέχρι τις αρχές του 19ου αιώνα, η εκκλησία ανήκε σε μικρή μονή, η οποία το 1834 έπαψε να κατοικείται από μοναχούς, παρέμεινε μόνο ησυχαστήριο του ιδιοκτήτη.
Το 1949 ο χώρος αγοράστηκε από τους αδελφούς Δημητριάδη, γεγονός που έδωσε την ευκαιρία στον καθηγητή αρχαιολογίας Ανδρέα Ξυγγόπουλο να πραγματοποιήσει έρευνες και ανασκαφές και να αποκαλύψει τα μυστικά του. Όπως αποδείχθηκε, ο μικρός μεταβυζαντινός ναός είχε πάρει τη θέση πολύ προγενέστερης μεσοβυζαντινής βασιλικής (τύπος εκκλησίας), η οποία είχε κτιστεί το 1078, την εποχή του αυτοκράτορα Νικηφόρου Βοτανειάτη, με τη φροντίδα και ίσως και με έξοδα του Επισκόπου Σκοπέλου Αναστασίου. Το γεγονός μαρτυρούν τα αρχιτεκτονικά μέλη και η κτητορική επιγραφή που είναι εντοιχισμένα στην εκκλησία της Παναγίας.
Το παρελθόν της Επισκοπής δεν σταματά εδώ. Σύμφωνα με τον καθηγητή Ξυγγόπουλο, στην ίδια θέση υπήρχε παλαιοχριστιανική εκκλησία (4ος -7ος αι. μ.Χ.),ενώ πιθανώς είχε προηγηθεί και ένας αρχαίος ναός, από τον οποίο προέρχονται δύο ιωνικά κιονόκρανα και θραύσματα αγαλμάτων που βρέθηκαν στα χώματα των ανασκαφών.
Μυστήριο αποτελεί και η πρόσοψη μεγάλου κτιρίου, η οποία αποτελεί την ανατολική πλευρά του λιθόκτιστου περιβόλου. Είναι διώροφη, με μορφή φορυριακή, με λίγα και στενά παράθυρα, ενώ στον πάνω όροφο διαθέτει στο μέσο μεγάλο άνοιγμα, στο κάτω μέρος του οποίου προεξέχουν λίθινα υποστηρίγματα κοσμημένα με χονδροειδώς λαξευμένες μορφές ζώων. Τα χαρακτηριστικά αυτά παραπέμπουν στα χρόνια της Ενετοκρατίας. Πιθανώς, το ενετικό κτήριο προοριζόταν για επισκοπικό μέγαρο, δεν πρόλαβε όμως να ολοκληρωθεί, ίσως λόγω της κατάληψης του νησιού από τους Τούρκους, το 1538.
Η εκκλησία της Επισκοπής γιορτάζει στις 23 Αυγούστου, ημέρα γνωστή ως τα «εννιάμερα» της Παναγίας, με αγρυπνία και πανηγύρι.
